#پارت‌سوم

زمان حال سوفیا

سوفیا ! سوفیا
با صدای بلند سوگل سرم را بالا بردم و با نگاه خسته‌ام نگاهش کردم. نزدیک به ماشین‌ها ایستاده بود و رویش را به سمت من برگردانده بود .
پاشو بیا دیگه سوفی! چراغ قرمز شده، حواست کجاست؟
با این حرفش، با‌عجله از جدول سرد و سنگی کنار خیابان بلند شدم. سوگل به سمت ماشین‌ها رفت. من حتی وقتی برای تکاندن گرد و خاک از مانتو‌ی مشکی گشاد و چروکم که ژاکتی نازک به رنگ توسی از رویش پوشیده بودم را نداشتم. هر بار فقط شصت ثانیه برای فروش فال‌هایم وقت داشتم

نگاهی به ساعت ‌مچی صورتی بچه‌گانه‌ام که بهترین هدیه‌‌ی عمرم از سمت عمه راضیه بود، انداختم‌. از ساعت پنج غروب تا الان که عقربه‌ها ساعت هشت ‌‌و ‌پانزده دقیقه‌ی شب را نشان می‌دادند، آن‌قدر نشست و برخاست کرده‌ بودم و بین ماشین‌ها حرکت کرده‌ بودم که پاهایم به درد آمده بود. نگاهم را به کفش‌هایم دوختم، قسمت جلویی کفش پای راستم پاره بود و کمی از جوراب سفیدم را به نمایش گذاشته بود

صبر را جایز ندانستم، آخر وقت زیادی هم برایم باقی نمانده بود. خیابان رهگذر زیادی نداشت و اکثراً ماشین‌ها بودند. من چهار راه خلوتی را برای این کار انتخاب کرده بودم؛ چون کمی خجالت می‌کشیدم. سوز هوای زمستانی مثل شلاقی به صورتم برخورد کرد و هاله‌ای اشک در چشمانم جمع شد

ناخوآگاه دست راستم که خالی از فال‌ها بود، به صورتم کشیدم. دستم را به صورت مشت شده به دهانم نزدیک کردم تا گرمی نفس‌هایم کمی از سردی دستم بکاهد. دستم را پایین آوردم و فال‌هایم را مرتب کردم. با قدم‌های کوتاه و تند به سمت ماشین‌های مختلف که پشت چراغ قرمز ایستاده بودند، حرکت کردم

در این دو سال آموخته‌بودم که به سمت ماشین‌های زیبا‌تر و گران‌تر بروم؛ چون بیشتر به من اهمیت می‌دادند. برای دقایقی نگاهم به سوگل برخورد کرد‌. به یک‌دیگر لبخندی زدیم

نگاهش را از من گرفت و با لباس‌های کهنه و روسری نیلی‌اش که نامرتب سرش کرده ‌بود، بین ماشین‌ها حرکت کرد. به هر ماشینی می‌رسید، با دست های کوچکش تقه‌ای به شیشه ماشین‌ها می‌زد و گل های رز قرمزش را نشانشان می‌داد و با دیدن بی‌توجهی سرنشینان به سوی ماشین بعدی حرکت می‌کرد

از کنار علی گذشتم. او که کلاه بافت مشکی بر سر داشت، درحال برق انداختن شیشه جلوی یک ماشین بود‌

کار هر روزمان بود، زجری پایان ناپذیر در وجود تک‌تکمان بی‌داد می‌کرد! این زجر و خستگی در چهره‌ی همه‌ی ما مشهود بود  علتی هم نداشت جز فقر
به ماشین شاستی ‌بلند سفیدی رسیدم. سمت چپ ماشین رو‌به‌روی در راننده ایستادم. قدم کوتاه بود و به‌ شیشه‌هایش نمی‌رسید، جثه کوچکی داشتم. من فقط یک دختر سیزده ساله بودم. روی پنجه‌ی پاهایم ایستادم. دستان یخ زده ام را مشت کردم و آرام تقه‌ای به شیشه‌ی راننده زدم و نگاه مظلومم را به او دوختم

راننده که مردی مسن بود، نیم‌نگاهی روانه‌ام کرد و سرش را دوباره به حالت اول برگرداند. انگار او هم مانند باقی راننده‌ها قصد خرید فال‌های حافظ که در دستان سردم احاطه‌ شده بودند را نداشت‌‌

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

رمان هیاهو _ مقدمه + پارت اول ◄
رمان هیاهو _ پارت دوم

کتابی که میخوام معرفی کنم به جرات میگم‌ یکی از قشنگ ترین رمانهایه که خوندم

پر از حس خوب، پر از حس زندگی

این رمان رو به همه دخترها توصیه میکنم





○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○
فریادش تمام اتاق رو گرفت

صداش پیچید و پیچید و پیچید و مثل یه سیلی محکم خورد به گونه ام‌

متعجب نگاهش کردم. ناباور؛ خون توی رگهام منجمد شده بود

فریادش همراه شد با پرت شدن گلدان بلوری که تکه تکه شد و هر تکه اش با صدا به گوشه ای افتاد

صورتش قرمز بود

تو...تو چیکار کردی؟ خیانت...خیانت به من؟؟ من چه اشتباهی مرتکب شده بودم؟؟

سرش رو خم کرد‌

مرد عصبانی رو به روی من حالا سرش رو خم کرده بود و سعی داشت اشکی که داشت از چشماش می ریخت رو پس بزنه

جز عاشقت بودن...جز پرستیدنت...؟؟

 

این جمله رو گفت و به سمتم حمله کرد

پایین دامن پیراهن سفیدم رو به دست گرفتم و پریدم روی سکوی انتهای اتاق با صدای لرزان و وحشت زده

به همین غروب آفتاب به بزرگی و عشقت قسم دروغه

رگ گردنش بیرون زده بود دستش رو برد تا ضربه ای بهم بزنه تو خودم جمع شدم

دلش سوخت شاید. برای خودش؟؟ برای تن ظریف زنی که رو به روش بود؟؟ برای عشقش؟؟

رو دو زانو افتاد

شدیم نقل محافل، شدیم سرگرمی زنانی که سبزی پاک می کنن

شدیم مثال مادران برای دخترانشون. اشک ریختم اشک ریختم... دستم که به سمت صورتش می رفت برای نوازش رو نیمه راه نگه داشتم

جز سکوت چه داشتم بگم

تو من رو نابود کردی. دوستم نداشتی؟؟ به دنبال عشق دوره نوجوانی بودی؛ چرا با من ازدواج کردی؟ چرا گذاشتی این طور دوست داشته باشم؟

دوباره عصبانی شد و از جایش پرید و فریاد زد

هاااااا؟ چراااااا؟

 

من بی گناهم....بی گناه ها بی گناه

زنی که بوی تن مرد دیگری رو میده....زنی که پشت درختهای توت ته باغ با عشق کودکیش قرار میذاره بی گناه؟؟؟ و من فقط یک جمله دارم برای تکرار و تکرار و تکرار

من بی گناهم

 

نگاهی به چشمهای خیسم میندازه

چه کنم؟؟ دیگه از من کاری بر نمیاد. بزرگان شهر حکمت رو دادن

و اشک می ریزه و اشک می ریزه و من...خیره در نگاه پر از غمش دست هام رو از هم باز میکنم...فریاد می زنم

ای اهالی جهل ای مردمان دون و پست بنگرید به من و خوشبختی غبطه بر انگیز من بنگرید و سرم را به سمت مردی که عاشقش بودم...روزی زمانی...میچرخونم و محکم میگم

مرا به صلیب بکشید اگر اینگونه این چشمان پر خشم خالی می شود

مرا بسوزانید اگر قلب مرد من با خاکستر تن من آتش درونش خاموش می شود..‌.از فریاد آخرم ته گلوم می سوزه

و تمام بدنم خیس میشه از عرق

از پایین صدای تشویق اومد

 

سهیل: بچه ها عالی بودید....عالی اصلا فکرش رو هم نمی کردم

نگاهی به مرد گوشه صحنه سمت چپم انداختم که لبخندی به لب داشت به سمتم اومد و نگاهم کرد

 

 

○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○

رمان بانوی قصه. الناز پاکپور

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

من زندگیه خودمو میکنم و برام مهم نیست که چطور قضاوت می‌شوم

چاقم.،لاغرم، قدبلندم، قدکوتاهم، سفیدم، سبزه ام ، ووووووو
همش به خودم مربوطه
مهم بودن یا نبودن رو فراموش کن
روزنامه روز شنبه زباله روز یکشنبس
زندگی کن به شیوه خودت، مردم میخوان موضوعی واسه حرف زدن داشته باشن
براشون فرقی نمیکنه چطوری هستی
هر جور باشی هم پشتت حرف می زنن
شاد باش و از زندگی لذت ببر چیکار به مردم داری ؟
اینها حتی پشت سر خدا هم حرف میزنن

عمریه این مردم به هوای بارونی میگن خراب

oOoOoOoOoOoO

به سلامتی دست خط خطیم
صدای جیغ
منو تیغ

بدن سرد
سکوت مطلق

هیس
ی پارچه سفید

منو مرگ
مُردم

مبارک خیلیااا
آهاااای؟ تویی ک نبودنمو میخواستی
ی نفس راحت بکش
تموم شد


oOoOoOoOoOoO

سلامتی احساسی که لِـــــه شد

سلامتی اعتمادی که تَرَک خورد

سلامتی اشکایی که هر شب

آبروی دلمــــــــــو بــرد

سلامتی من ک ساده بودم

دل به حرفات باخته بودم

سلامتی" روزایی" که باتو

تو خیالم ساخته بودم

oOoOoOoOoOoO

آجیـ؟


Jonm


دیدمش


Kojaaa


گوشہ ایـ از همین شهر


khub bahash harf zdi


آجیـ تو بقلتـ قشنگـ میخندید
(:

Ki mn divone shodi


مواظبـ عشقم باش
(:

Chi migi


یہ روز توام تنها میذاره


asheghame

tanham nmizare

تو آجیم بودیـ لامصبـ


Last seen a long time


oOoOoOoOoOoO

بٌزٌنُ بٌهُ سٌلٌـامُتٌی حٌرٌُفٌ هُای ـכلٌـتٌ کُهُ بٌهُ کُسٌی نُگٌفٌتٌی
بٌزٌنُ بٌهُ سٌلٌـامُتٌی اینُکُهُ کُوُهُ ـכرٌُـכبٌوُـכی وُلٌـی ـכمُ نُزٌـכی
بٌزٌنُ بٌهُ سٌلٌـامُتٌی تٌنُهُایی هُاتٌ وُلٌـی تٌنُهُایی رٌُوُـכوُسٌتٌ نُـכاشُتٌی
بٌزٌنُ بٌهُ سٌلٌـامُتٌی ﺂرٌُزٌوُهُایی کُهُ نُتٌوُانُسٌتٌی لٌـمُسٌشُوُنُ کُنُی
بٌزٌنُ بٌهُ سٌلٌـامُتٌی عُشُقٌی کُهُ طٌالٌـعُشُ بٌهُ اسٌمُتٌ نُبٌوُـכ وُلٌـی هُنُوُزٌهُمُ כوُسٌشُ ـכارٌُی
بٌزٌنُ بٌهُ سٌلٌـامُتٌی شُبٌ هُایی کُهُ تٌوُتٌنُهُایی هُاتٌ گٌرٌُیهُ کُرٌُـכی وُلٌـی نُمیـכوُنُسٌتٌی بٌرٌُای چٌی

*♥♥♥♥*♥♥♥♥*

در جلسه ی امتحان عشق
من ماندم و یک برگ سفید
و یک دنیا حرف ناگفتنی
و یک بغل تنهایی و دلتنگی
درد دل من در این کاغذ کوچک جا نمیشود
در این سکوت بغض آلود
قطره ی کوچکی هوس سرسره بازی میکند
و برگه ی سفیدم عاشقانه
قطره را به آغوش می کشد
عشق تو نوشتنی نیست
در برگه ام کنار آن قطره یک قلب کوچک می کشم
وقت تمام است
برگه ها بالا

*@@*******@@*